Μια κεντροαριστερή σύγκρουση των γενεών

Οι εκλογικές αναμετρήσεις με ανοιχτή διαδικασία, δηλαδή ανάδειξη προέδρου κόμματος από το κοινό και όχι κάποια στενά κομματική οργάνωση, έχει δημιουργήσει στην Ελλάδα κάποιο προηγούμενο το οποίο δείχνει να επιβεβαιώνεται, προς το παρόν, και από τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Η δυναμική του Νίκου Ανδρουλάκη, παρότι ήταν αρκετά σαφής τις προηγούμενες εβδομάδες, υποβαθμιζόταν πολλές φορές, καθώς υπήρχε μια διάχυτη εντύπωση ότι το επώνυμο «Παπανδρέου» ήταν αρκετό ώστε να «γυρίσει» το παιχνίδι. Η ηλικία και η πολιτική απήχηση είναι δύο έννοιες που συχνά δεν ταυτίζονται. Οπως και το παιχνίδι με τις λέξεις όπως «προοδευτικός», «δημοκρατικός» και άλλες που συχνά καταντούν κενολογίες.

Το προβάδισμα του Νίκου Ανδρουλάκη για τον δεύτερο γύρο, το οποίο μένει να φανεί αν θα μεταφραστεί και σε νίκη επί του Γιώργου Παπανδρέου, σηματοδοτεί κατά κύριο λόγο την επιθυμία των ψηφοφόρων ενός κόμματος, που κάποτε κυριαρχούσε πολιτικά στον ευρύ χώρο της Κεντροαριστεράς, να επιστρέψει. Η δυναμική του πρώτου γύρου των εκλογών για ανάδειξη προέδρου του ΠΑΣΟΚ είναι σε άμεση σχέση και σύνδεση με την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να πείσει τον κόσμο της Κεντροαριστεράς. Αυτό δεν σημαίνει ότι μια ανανεωμένη δυναμική του ΠΑΣΟΚ πρέπει να καθησυχάζει τη Ν.Δ. – για λόγους διαφορετικούς.

Το προβάδισμα του Νίκου Ανδρουλάκη σηματοδοτεί και κάτι ακόμη, το οποίο στη στήλη έχει αναδειχθεί επανειλημμένως ήδη από την εποχή της «πολτοποίησης» του ΠΑΣΟΚ. Την ανάγκη για στροφή στη νέα γενιά. Το 2017 ήταν οι εκλογές που «πέταξαν» εκτός διαδικασίας όλους όσοι θεωρούσαν ότι μπορούσαν να διαδραματίσουν ρόλο παρότι δεν είχαν καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ. Το 2021 μοιάζει σαν μια δειλή επιστροφή των νεότερων. Η αύξηση των αριθμών από τις 212.000 του 2017 στις σχεδόν 275.000 του 2021 δείχνει, κατ’ αρχάς, την ανάγκη επιστροφής της Κεντροαριστεράς, ωστόσο από τις πρώτες εκτιμήσεις φαίνεται και μια κάποια τάση αύξησης των νεότερων ψηφοφόρων. Αυτών δηλαδή που ουσιαστικά αφαίρεσαν από τους υπόλοιπους δύο υποψηφίους (69 και 65 ετών) την όποια δυναμική. Φυσικά, πέρα από την ηλικία διαδραμάτισε ρόλο και η ουσιαστική έλλειψη κυβερνητικής φθοράς για τον 42χρονο Ανδρουλάκη, σε σύγκριση με τους πολύπειρους αντιπάλους του.

Εχει όμως και πολιτικό περιεχόμενο το προβάδισμα Ανδρουλάκη. Η Κεντροαριστερά ως χώρος έχει ταλανιστεί τα προηγούμενα 15 χρόνια λόγω της αποτυχίας εξεύρεσης μιας διακριτής πολιτικής ταυτότητας μέσα σε ένα ολωσδιόλου νέο πολιτικό περιβάλλον. Θα φανεί αν μπορεί να γίνει από την επόμενη Κυριακή ή αν θα χαθεί μία ακόμη ευκαιρία.

Πηγή άρθρου: www.kathimerini.gr