«Συντονισμένη πολιτική, οικονομική, υλική και ανθρωπιστική» στήριξη στην Ουκρανία, αλλά όχι ένταξη της χώρας στην ΕΕ, αποφάσισαν οι ηγέτες της Ένωσης στην άτυπη Σύνοδο Κορυφής που πραγματοποιήθηκε στις Βερσαλλίες, σύμφωνα με την διακήρυξη που εξέδωσαν.
Συγκεκριμένα, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο «αναγνώρισε τις ευρωπαϊκές φιλοδοξίες και την ευρωπαϊκή επιλογή της Ουκρανίας», αλλά σχετικά με την ένταξη αρκείται στην διατύπωση ότι «θα ενισχύσουμε περαιτέρω τους δεσμούς μας και θα εμβαθύνουμε την εταιρική μας σχέση ώστε να βοηθήσουμε την Ουκρανία να ακολουθήσει την ευρωπαϊκή της πορεία».
Η απόφαση αυτή είχε προαναγγελθεί από τις δηλώσεις του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν και του Γερμανού καγκελάριου Όλαφ Σολτς, χθες, όταν προσέρχονταν στη Σύνοδο, οι οποίοι δήλωσαν ότι χώρα που βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση δεν μπορεί να ενταχθεί στην ΕΕ. Υπενθυμίζεται ότι στις 28 Φλεβάρη, τέσσερις ημέρες μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι υπέβαλε την αίτηση προσχώρησης.
Ταυτόχρονα, η Σύνοδος συμφώνησε σε «σταδιακή» απεξάρτηση από τις εισαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου, πετρελαίου και άνθρακα το «συντομότερο δυνατό». Υπενθυμίζεται ότι, σε αντίθεση με το εμπάργκο στο εισαγόμενο ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο που ανακοίνωσαν πριν λίγες ημέρες οι ΗΠΑ, χώρες-μέλη της ΕΕ, όπως η Γερμανία και η Ουγγαρία, είχαν ταχθεί κατά των κυρώσεων στην εισαγόμενη ενέργεια διότι, όπως σημείωναν, δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος διασφάλισης του ενεργειακού εφοδιασμού στην Ευρώπη.
Η Σύνοδος σύμφωνα με την διακήρυξη συμφώνησε στην επιτάχυνση της μείωση της συνολικής εξάρτησής από τα ορυκτά καύσιμα, επισπεύδοντας την ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας καθώς και «εξορθολογίζοντας» τις διαδικασίες αδειοδότησης ώστε να επιταχυνθούν τα ενεργειακά έργα, προωθώντας δηλαδή περαιτέρω τις «πράσινες» μπίζνες. Την ίδια ώρα πάντως οι λαοί της Ευρώπης βιώνουν καθημερινά την ολοένα αυξανόμενη ακρίβεια και ενεργειακή φτώχεια η οποία είχε ξεκινήσει και πριν το ξέσπασμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, εξαιτίας των πολιτικών που η ΕΕ παρουσιάζει ως «αντίδοτα», δηλαδή την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας και την λεγόμενη «πράσινη» μετάβαση.
Ιδιαίτερο βάρος, επίσης, δόθηκε στην προώθηση της στρατιωτικοποίησης της ΕΕ και στην αύξηση «της ικανότητά της να δρα αυτόνομα», δηλαδή να χαράσσει στρατηγική εκτός επιδιώξεων του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Στο πλαίσιο αυτό, εκφράστηκε συμφωνία για «ουσιαστική» αύξηση των αμυντικών δαπανών, με χρήματα που φυσικά θα πληρώσουν μέσα από την φορολεηλασία, οι λαοί της ΕΕ.