Η ανάλυση δεδομένων από προηγούμενους πολέμους δείχνει ότι το παράθυρο για τον τερματισμό της βίας και την εύρεση ενός πλαισίου εξόδου από την κλιμακούμενη κρίση στην Ουκρανία θα συρρικνωθεί μετά τις πρώτες 30 ημέρες, διαπιστώνει ανάλυση από το αμερικανικό Center for Strategic and International Studies (CSIS).
Εξηγεί δε ότι η Ουάσιγκτον θα πρέπει να συμπληρώσει την υποστήριξη του ουκρανικού λαού με διπλωματικές κινήσεις στο παρασκήνιο, που θα προσφέρουν κίνητρα στη Μόσχα να συμφωνήσει σε κατάπαυση του πυρός, ώστε να αποφευχθεί μια μεγαλύτερη τραγωδία.
Το CSIS ανέλυσε δεδομένα για τον τερματισμό των συγκρούσεων από το 1946, για να εντοπίσει τα παράθυρα ευκαιριών για τη διπλωματία. Οι περισσότερες συγκρούσεις από το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου τείνουν να περιλαμβάνουν καταστολές εξεγέρσεων και πολέμους μέσω αντιπροσώπων. Εισβολές μεγάλης κλίμακας -όπως αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία- είναι σπάνιες. Με βάση το σύνολο δεδομένων, όταν συμβαίνουν αυτές οι συγκρούσεις, ο μέσος αριθμός θανάτων στο πεδίο της μάχης είναι 25.000, ενώ ο αριθμός των νεκρών αμάχων πολύ υψηλότερος και τα επακόλουθα τείνουν να δημιουργούν περίπλοκες ανθρωπιστικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.
Αναλύοντας δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από το Uppsala Conflict Data Program (UCDP) σχετικά με τον τερματισμό των συγκρούσεων από το 1946, το 26% των διακρατικών πολέμων όπως της Ουκρανίας τελειώνουν σε λιγότερο από 30 ημέρες και ένα άλλο 25% σε λιγότερο από ένα χρόνο.
Οι πόλεμοι που τελειώνουν μέσα σε ένα μήνα διαρκούν κατά μέσο όρο οκτώ ημέρες και το 44% καταλήγουν σε κατάπαυση του πυρός ή ειρηνευτική συμφωνία. Από τους πολέμους που διαρκούν περισσότερο από ένα μήνα αλλά λιγότερο από ένα χρόνο, μόνο το 24% καταλήγουν σε κατάπαυση του πυρός. Όταν οι διακρατικοί πόλεμοι διαρκούν περισσότερο από ένα χρόνο, εκτείνονται σε πάνω από μια δεκαετία κατά μέσο όρο, με αποτέλεσμα σποραδικές συγκρούσεις.
Όσον αφορά τη Ρωσία, υπάρχει μια σκοτεινή ιστορία χρήσης επεμβάσεων που τείνουν να διαρκούν από δύο ημέρες έως τρεις μήνες. Ο Χειμερινός Πόλεμος του 1939 μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και της Φινλανδίας διήρκεσε τρεις μήνες. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά τη διάρκεια της σοβιετικής επέμβασης του 1956 στην Ουγγαρία διήρκεσαν επτά ημέρες, ενώ η Άνοιξη της Πράγας του 1968 κράτησε μόλις δύο ημέρες.
Ο πόλεμος Ρωσίας-Γεωργίας το 2008 διήρκεσε 13 ημέρες και η κρίση της Κριμαίας του 2014 πάνω από ένα μήνα και οδήγησε σε μια σύγκρουση από την οποία αποσπάστηκε κομμάτι της Ουκρανίας. Αν και κάθε κρίση είναι μοναδική, αυτές οι περιπτώσεις δείχνουν μια τραγική προτίμηση στη χρήση βίας για την εξασφάλιση παραχωρήσεων.
Η ώρα της διπλωματίας είναι τώρα, καταλήγει η ανάλυση. Όσο περισσότερο διαρκεί ένας πόλεμος χωρίς παραχωρήσεις και από τα δύο μέρη, τόσο πιο πιθανό είναι να κλιμακωθεί σε παρατεταμένη σύγκρουση. Παρά τη γενναιότητα του ουκρανικού λαού απέναντι στη ρωσική επιθετικότητα, αυτή είναι μια επικίνδυνη προοπτική. Η προσφυγική κρίση θα μεγαλώσει. Θα πεθάνουν περισσότεροι άμαχοι. Η Ρωσία θα γίνει ακόμα πιο παρανοϊκή και παράλογη. Εκτός από την τιμωρία, οι Ρώσοι αξιωματούχοι χρειάζονται ένα βιώσιμο διπλωματικό πλαίσιο που να αντιμετωπίζει τις ανησυχίες όλων των μερών.