O Nικολά Σαρκοζί έγινε ο πρώτος τέως πρόεδρος της μεταπολεμικής Γαλλίας που καταδικάστηκε να εκτίσει ποινή φυλάκισης -πιθανότατα θα είναι κατ’ οίκον περιορισμός. Μέχρι τη Δευτέρα 1/3 ο τελευταίος της λίστας ήταν ο Στρατάρχης Φιλίπ Πετέν, ο οποίος είχε καταδικαστεί το 1945 για προδοσία, μέσω της συνεργασίας που είχε συνάψει με τους Ναζί. Επιπροσθέτως, ο αείμνηστος μέντορας του Σαρκοζί, Ζακ Σιράκ είχε καταδικαστεί σε δύο χρόνια φυλάκισης -με αναστολή- το 2011, ως ένοχος για υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος, κατάχρηση εμπιστοσύνης και παράνομη οικειοποίηση συμφερόντων για 28 αργομισθίες υπαλλήλων, επί της δημαρχίας του στο Παρίσι (1990-95).
Στο λογαριασμό της στο Instagram, η σύζυγος του Σαρκοζί, Κάρλα Μπρούνι χαρακτήρισε την ποινή ως ‘ανόητο κυνήγι μαγισσών’ και ενημέρωσε ότι ‘η μάχη συνεχίζεται, η αλήθεια θα λάμψει’.
Γιατί διώχθηκε ο Σαρκοζί
Το 2014, όταν ο Σαρκοζί ήταν ήδη δυο χρόνια εκτός προεδρίας, είχε έλθει σε επαφή με τον τακτικό ανακριτή του Αρείου Πάγου, Ζιλμέρτ Αζιμπέρ, ο οποίος ‘έτρεχε’ την έρευνα που είχε διαταχθεί για τα οικονομικά στοιχεία της προεκλογικής εκστρατείας του πρώην προέδρου, το 2007. Yπήρχαν υποψίες πως δεν ήταν όλα νόμιμα, όπως δεν είχε δώσει τα ακριβή στοιχεία για χρήματα που είχε λάβει από την κληρονόμο της L’ Oreal, Λιλιάν Μπετανκούρ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που είχε εξασφαλίσει ο εισαγγελέας, ο Σαρκοζί τηλεφώνησε στον δικαστή και υποσχέθηκε να χρησιμοποιήσει τις επαφές του, προκειμένου να του εξασφαλίσει μια υψηλού κύρους θέση στο Μονακό. Το μόνο που ήθελε, για να κάνει τα τηλέφωνα του ήταν πληροφορίες για την έρευνα που τον αφορούσε.
Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας, ο Σαρκοζί χρησιμοποιούσε το όνομα Πολ Μπίσμιθ, για την περίπτωση που κάποιος είχε ‘παγιδεύσει’ το τηλέφωνο του. Οι αρχές είχαν ‘παγιδεύσει’ και το δικό του τηλέφωνο και εκείνο του δικηγόρου του από το 2013, ο οποίος επίσης διώχθηκε (όπως προφανώς και ο Αζιμπέρ) με την κατηγορία ότι βοήθησε τον πελάτη του να έλθει σε επαφή με τον δικαστή. Παρεμπιπτόντως, ο Ερζόγκ τιμωρήθηκε και με πενταετή απαγόρευση άσκησης επαγγέλματος.
Τι ήθελε να κρύψει
Σε κείμενο του News 24/7 για το πώς η μαλάρια έδωσε στον κόσμο τις βαφές μαλλιών, είχε αναφερθεί ο ρόλος της L’ Oreal στην ιστορία. Όπως και το πώς η κόρη του ιδρυτή του κολοσσού, Λιλιάν Μπετανκούρ έφτασε να γίνει το 2017 ‘η πιο πλούσια γυναίκα του πλανήτη’, με περιουσία που είχε εκτιμηθεί στα 39.5 δισεκατομμύρια δολάρια.
Η γυναίκα που είχε διαγνωστεί με Αλζχάιμερ από το 2006 και με άνοια από το 2011 πέθανε στις 21/9 του 2017 (ένα μήνα πριν γίνει 95). Η σχέση της με τον Σαρκοζί έγινε βιβλίο με τίτλο “Bettencourt Affair”. Σε αυτό υπάρχουν πληροφορίες για τις παράνομες πληρωμές της Μπετανκούρ σε μέλη της κυβέρνησης του τέως Προέδρου, το 2010, προκειμένου να μπορεί η εταιρία να ‘κρύβει’ έσοδα και να αποδίδει στο κράτος λιγότερους φόρους. Οι αποκαλύψεις άνηκαν στον μπάτλερ της, ο οποίος είχε ηχογραφήσει τις συζητήσεις με τον οικονομικό της σύμβουλο. Η αποκάλυψη έγινε ο λόγος που έχασε τις εκλογές ο Σαρκοζί το 2012. Του είχαν αποδοθεί κατηγορίες, που κατέπεσαν ένα χρόνο μετά. Όχι για πάντα. Επέστρεψε στο προσκήνιο το 2014, όταν ο Σαρκοζί έγινε ο πρώτος τέως αρχηγός κράτους που συνελήφθη, πριν τεθεί επισήμως υπό έρευνα.
Η δίκη
Μολονότι οι κατηγορίες απαγγέλθηκαν το 2018, λόγω του όγκου των στοιχείων της έρευνας και νομικών εμπλοκών, η δίκη ξεκίνησε στις 24/11 του 2020, με τους εισαγγελείς να ζητούν την ποινή φυλάκισης των τεσσάρων χρόνων, εκ των οποίων οι δύο θα ήταν σε αναστολή, για όλους τους κατηγορουμένους. Ολοκληρώθηκε στις 10/12, όταν έγινε γνωστό πως η απόφαση θα βγει την 1η Μαρτίου του 2021 -όπως και έγινε.
Ο πρώτος πρόεδρος της Γαλλίας, που δεν κατάφερε να εξασφαλίσει δεύτερη θητεία, μετά τον Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστένγκ το 1981, κρίθηκε ως ένοχος για διαφθορά και αθέμιτη άσκηση επιρροής και καταδικάστηκε σε τρία χρόνια φυλάκισης. Εν τούτοις τα δύο είναι με αναστολή και ως εκ τούτου θα εκτίσει μόνο τον έναν. Έχει ήδη ενημερώσει πως θα ασκήσει έφεση. Παρ’ όλα αυτά, οι πιθανότητες να συνεχίσει τις ενέργειες του, ώστε να κάνει το comeback στις προεδρικές εκλογές του 2022, μάλλον εξαφανίζονται. Πέραν της καταδίκης που θα αμφισβητήσει, έχει κι άλλες δυο δίκες σε εκκρεμότητα.
Οι επόμενες δίκες -μια αφορά τον Γκαντάφι
Ο Σαρκοζί αντιμετωπίζει και ποινική δίωξη, με την κατηγορία ότι ενεπλάκη σε λογιστική απάτη σχετική με την υπέρβαση του ορίου των εξόδων της προεκλογικής εκστρατείας, το 2012. Ο τρόπος που το έκανε ήταν με απόκρυψη των πραγματικών στοιχείων, με τη βοήθεια μιας φιλικής εταιρίας δημοσίων σχέσεων. Η υπόθεση είχε γίνει γνωστή στη Γαλλία ως ‘Σχέση Bygmalion’, από το όνομα της εταιρίας που αναφερόταν στις πληρωμές προς το κόμμα του Σαρκοζί (UMP) -και όχι της καμπάνιας του. Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας αρνείται -πάλι- τα πάντα. Θα επιστρέψει στο δικαστήριο για αυτήν τη δίκη, στις 17/3. Στο εδώλιο θα καθίσουν και άλλα 13 άτομα.
Fact: Η Γαλλία έχει όριο στα χρήματα που μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα κόμματα για την προεκλογική τους καμπάνια. Είναι τα 22.500.000 ευρώ. Μέσω της Bygmalion, ο Σαρκοζί φέρεται να ξόδεψε άλλα 18 εκατομμύρια ευρώ. Όπως αναφέρει το BBC, υπάρχουν στοιχεία που αποδεικνύουν πως είχε ενημερωθεί ότι έχει ξεπεράσει το όριο και για τις πιθανές συνέπειες.
Για αυτήν την υπόθεση ο Σαρκοζί έχει γράψει στο βιβλίο του πως “θα είναι δύσκολο να με πιστέψουν, αλλά ορκίζομαι πως λέω την αλήθεια. Δεν ήξερα το παραμικρό για αυτήν την εταιρία, έως ότου ξεσπάσει το σκάνδαλο. Επίσης, δεν έκανα κάτι το μεμπτό, κάτι που να είναι αντίθετο με τις αξίες της δημοκρατίας ή του κράτους δικαίου“. Είχε καταλήξει πως επρόκειτο για πολιτική παρέμβαση και ότι στόχος των δικαστών ήταν να τον εξευτελίσουν.
@2021 FRANCOIS MORI/ASSOCIATED PRESS
Ενόσω ήταν σε εξέλιξη η δίκη για τη διαφθορά και την άσκηση επιρροής και για την ακρίβεια στις 4/12 ο Ζιάντ Τακιντίν, επιχειρηματίας από το Λίβανο με ρίζες και στη Γαλλία, συνελήφθη στη Βηρυτό, με ένταλμα της Interpol. Του επιτράπηκε ο κατ’ οίκον περιορισμός, αφότου αποδέχθηκε το ban της εξόδου από τη χώρα. Ο Τακιντίνείχε δηλώσει στη γαλλική ιστοσελίδα Mediapart πως τη σεζόν 2006-07 είχε παραδώσει τρεις βαλίτσες, γεμάτες ευρώ (είχαν το ποσό των 5 δισεκατομμυρίων ευρώ) στον Σαρκοζί και τον υπεύθυνο του πολιτικού του γραφείου, Κλοντ Γκοντ. Ο αποστολέας ήταν ο Γκαντάφι και τα χρήματα προορίζονταν για την οικονομική ενίσχυση της προεκλογικής εκστρατείας του πολιτικού. Ο Σαρκοζί είχε ανακριθεί για αυτήν την υπόθεση το Μάρτιο του 2018. Είχε πει πως είναι αθώος και ότι οι άνθρωποι του Γκαντάφι ήθελαν να τον εκδικηθούν, για την απόφαση του να στείλει γαλλικά αεροσκάφη κατά την εξέγερση της Λιβύης, το 2011.
Η εισαγγελία τον κατηγορεί για συμμετοχή σε εγκληματική συνωμοσία, διαφθορά, παράνομη χρηματοδότηση προεκλογικής εκστρατείας και όφελος από καταχρησμένους δημόσιους πόρους.
Ο Σαρκοζί δεν γεννήθηκε με ‘χρυσό κουτάλι στο στόμα’
Στο βιβλίο με τίτλο ‘Εγώ, ο εγγονός ενός Έλληνα’ οι συγγραφείς αφηγούνται την ιστορία της οικογένειας του Σαρκοζί, μέσα από διαδρομή σε τέσσερις αιώνες στην Ευρώπη και ήρωες-αφηγητές τον παππού του, γιατρό στη Θεσσαλονίκη, Μπενίκο Μαλλάχ και τον πατέρα του, Μαγιάρο διαφημιστή Παλ Σαρκοζί. Όπως μπορείτε να διαβάσετε “οι Μαλλάχ, οι πρόγονοί του από την πλευρά της μητέρας του, ζούσαν από τον 16ο αιώνα στη Θεσσαλονίκη και υπήρξαν εξέχοντα μέλη της Ισραηλιτικής Κοινότητας, της μεγάλης αυτής σεφαραδίτικης μητρόπολης των Βαλκανίων. Ήταν ραβίνοι, κοσμηματοπώλες, δημοσιογράφοι και πολιτικοί. Η οικογένεια Μαλλάχ ανέδειξε έναν γερουσιαστή, με το κόμμα των Φιλελευθέρων του Ελευθερίου Βενιζέλου, και έναν βουλευτή, με το κόμμα του Δημητρίου Γούναρη. Οι Σαρκοζί ήταν Μαγιάροι ευγενείς και πολεμιστές που αντιστάθηκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η ένωση αυτών των δύο κόσμων με φόντο το μεταπολεμικό Παρίσι του 1950 έδωσε πολλές δεκαετίες αργότερα έναν πρόεδρο στη Γαλλία”.
Ο Nicolas Paul Stéphane Sarközy de Nagy-Bocsa γεννήθηκε στις 28/1 του 1955, στο Παρίσι, όπου είχε μεταναστεύσει ο πατέρας του Pál István Ernő Sárközy de Nagy-Bócsa, μετά την εγκαθίδρυση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Ουγγαρία. Εκεί γνώρισε τη μητέρα του τέως προέδρου -γόνο της εβραϊκής οικογένειας από τη Θεσσαλονίκη- Andrée Jeanne Mallah το 1948. Παντρεύτηκαν το 1950. Χώρισαν το 1959. Στο μεταξύ, ο πατέρας του έγινε επιτυχημένος διαφημιστής και μετακόμισε την οικογένεια σε μια από τις πιο πλούσιες κοινότητες, δυτικά του Παρισιού: την Νεϊγί-Σουρ-Σεν.
Ο Σαρκοζί έχει πει πως η απουσία του πατέρα του (‘σπάνια τον έβλεπα’) και αργότερα η εγκατάλειψη τον έκαναν αυτό που είναι σήμερα. Έχει ομολογήσει πως ως παιδί αισθανόταν κατώτερος των πιο πλούσιων και πιο ψηλών συμμαθητών του. Η ακριβής δήλωση ήταν η εξής:
“Αυτό που με έκανε ό,τι είμαι σήμερα, είναι το σύνολο των εξευτελισμών που έζησα στην παιδική μου ηλικία”.
Ως μαθητής δεν ήταν ιδιαίτερα καλός. Είχε ‘μείνει’ στην ίδια τάξη, όταν ήταν 11 χρόνων. Οι γονείς του τον πήραν από τη δημόσια εκπαίδευση και τον πήγαν σε καθολικό, ιδιωτικό σχολείο, από όπου αποφοίτησε από το από το οποίο αποφοίτησε το 1973. Ακολούθως σπούδασε νομική και πολιτικές επιστήμες, στο Université Paris X Nanterre.
Στα 19 πρωτοεμφανίστηκε στην πολιτική ζωή ως μέλος του UDF, του μεγαλύτερου κόμματος της γαλλικής κεντροδεξιάς, το οποίο ίδρυσε ο στρατηγός Ντεγκόλ. Στα 23 (1978) είχε υπερασπιστεί τον μέντορα του, Ζακ Σιράκ δηλώνοντας από το βήμα “λίγη σημασία έχει αν ανήκουμε στην πλειοψηφία. Αν μας αποδέχονται ή όχι. Αυτή η πλειοψηφία ανήκει στο παρελθόν, όπως και αυτή η κυβέρνηση. Αυτό που έχει σημασία είναι να βοηθήσουμε τον Ζακ Σιράκ”. Είχε ήδη γίνει γνωστός ως ‘εντυπωσιακός ρήτορας’.
Το 19981, τρία χρόνια μετά την στρατιωτική του θητεία (υπηρέτησε στην αεροπορία, ως part time καθαριστής) άρχισε να εργάζεται ως δικηγόρος (οικογενειακού και επιχειρηματικού δικαίου). Είχε δοκιμάσει να πάρει ένα ακόμα πτυχίο (Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών στο Παρίσι), όταν ‘γράφτηκε’ στο Sciences Pro. Απέτυχε, γιατί δεν είχε επαρκείς γνώσεις επί της αγγλικής γλώσσας.
Το 1982 έκανε τον πρώτο του γάμο, με τη Μαρί Ντομινίκ Κουλιολί, κόρη φαρμακοποιού και ανιψιά του Αχίλ Περετί, δημάρχου της Νεϊγί-Σουρ-Σεν από το 1947 έως το 1983. Διάδοχος του ήταν ο Σαρκοζί, ο οποίος έχει χαρακτηρίσει τον Περετί ως ‘πολιτικό μου μέντορα’. Το διαζύγιο με την Κουλιολί εκδόθηκε το 1996, αλλά ζούσαν αρκετά χρόνια χώρια. Ο ένας τους γιος (Πιερ) είναι παραγωγός χιπ χοπ. Ο άλλος (Ζαν) πολιτικός στη Νεϊγί-Σουρ-Σεν.
Στα 28 (1983) έγινε δήμαρχος της Νεϊγί-Σουρ-Σεν, θέση που διατήρησε έως το 2002. Στο μεσοδιάστημα έκανε και άλλα πράγματα. Για αρχή παντρεύτηκε το πρώην μοντέλο και στέλεχος εταιρίας δημοσίων σχέσεων, Σεσίλια Σιγκανέρ Αλμπένιζ, η οποία ήταν μόλις ένα χρόνο παντρεμένη, αλλά δεν δίστασε να χωρίσει μόλις γνώρισε τον Σαρκοζί. Απέκτησαν τον Λουί, το 1997. Η Σεσίλια έγινε ‘ο άνθρωπος του μελλοντικού προέδρου’ από το 2002 έως το 2005, όταν εγκατέλειψε το σύζυγο της για τον Ρισάρ Ατιάς, επικεφαλής του Publicis (πολυεθνική εταιρία διαφήμισης και δημοσίων σχέσεων, μια από τις πιο παλιές και τις πιο μεγάλες του πλανήτη -σε επίπεδο κερδών) στη Νέα Υόρκη. Το διαζύγιο εκδόθηκε το 2007, μετά την εκλογή του. Σε διάστημα μικρότερο του ενός μήνα, γνωρίστηκε με την Κάρλα Μπρούνι, την οποία παντρεύτηκε στις 2/2 του 2008.
“Ευερέθιστος, απερίσκεπτος, με υπερβολική αυτοπεποίθηση”
Στα 38 (1993) ανέλαβε σειρά από χαρτοφυλάκια υπουργού, στη δεύτερη θητεία του Φρανσουά Μιτεράν. Eίχε γίνει ο άμεσος συνεργάτης του Πρωθυπουργού Εντουάρντ Μπαλαντούρ (1993-95), υπεύθυνος για τον προϋπολογισμό. Όταν ο Μπαλαντούρ έθεσε υποψηφιότητα για την προεδρία (1995), απήλαυσε και τη στήριξη του Σαρκοζί. Παρεμπιπτόντως, υποψήφιος ήταν και ο Σιράκ, ο οποίος χαρακτήρισε τον πρώην προστατευόμενο του, στο βιβλίο του, ως ‘ευερέθιστο, απερίσκεπτο, με υπερβολική αυτοπεποίθηση και μηδενικό χώρο για αμφισβήτηση, σε ό,τι αφορά το πώς αντιλαμβάνεται τον εαυτό του”.
Παρ’ όλα αυτά, στη δεύτερη θητεία του Σιράκ ο Σαρκοζί ήταν ο Υπουργός Εσωτερικών και ο Υπουργός Οικονομικών. Το 2004 έγινε επικεφαλής του UMP (Ένωση για ένα Λαϊκό Κίνημα), το οποίο είχε ιδρύσει ο Σιράκ με τη συγχώνευση αρκετών κεντροδεξιών κομμάτων. Διατήρησε τη θέση έως το 2007, όταν έγινε Πρόεδρος. Το 2015 το κόμμα μετονομάστηκε σε ‘Ρεπουμπλικάνοι’.
Η ιδιότητα του Σαρκοζί ως πρώτης γενιάς οικονομικού μετανάστη ήλθε σε σύγκρουση με τις δεκάδες ακραίες εθνικιστικές θέσεις που έλαβε ως πολιτικός.
Το 2005, όταν ο Σαρκοζί κλήθηκε να διαχειριστεί -ως Υπουργός Εσωτερικών- μια μεγάλη κοινωνική ταραχή, απέτυχε παταγωδώς. Τι είχε συμβεί: δύο νέοι που ζούσαν στα γαλλικά προάστια, σκοτώθηκαν από ηλεκτροπληξία, όπως προσπαθούσαν να αποφύγουν αστυνομικό έλεγχο. Ξέσπασαν αναταραχές σε πολλές γαλλικές πόλεις, με τους νέους διαδηλωτές να ανήκουν ως επί το πλείστον στα φτωχά κοινωνικά στρώματα. Στο μεγαλύτερο μέρος τους ήταν Μουσουλμάνοι. Ο Σαρκοζί επισκέφτηκε την περιοχή που σκοτώθηκαν οι νέοι, αποδοκιμάστηκε έντονα και όπως έστρεψε το βλέμμα του από όσους αποδοκίμαζαν προς τις κάμερες, είπε ‘έχετε βαρεθεί από αυτή τη συμμορία αλητών; Θα σας απαλλάξουμε από αυτούς’. Η τοποθέτηση του για την ‘εξάλειψη των προβληματικών οικισμών’ που ήταν τα παραμελημένα προάστια, τον τοποθέτησαν στην κατηγορία της Ζαν Μαρί Λεπέν.
Από το 2003 είχε ενημερώσει ότι “δεν σκέφτομαι τις προεδρικές εκλογές, μόνο όταν ξυρίζομαι”.
“Οι παιδόφιλοι γεννιούνται με προκαθορισμένο πόνο”
Το 2007 και ενώ ήταν υποψήφιος, είχε πει πως “τείνω να πιστέψω πως γεννιέται κανείς παιδόφιλος και αυτό είναι ένα πρόβλημα που ξέρουμε πως δεν μπορεί να λύσει η ιατρική. Υπάρχουν 1200 – 1300 νέοι κάθε χρόνο τη Γαλλία που αυτοκτονούν, όχι γιατί δεν τους φρόντισαν οι γονείς τους, αλλά επειδή είχαν μια ευαισθησία, γενετικά. Έναν προκαθορισμένο πόνο“.
Παρ όλα αυτά προτιμήθηκε για πρόεδρος, κυρίως χάριν της υπόσχεσης του να ανταμείβονται στο εξής αυτοί που εργάζονται, όπως τους πρέπει. Στην ομιλία του, μετά την εκλογή του στην προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας είχε προσδιορίσει τον εαυτό του ως γιο ενός Ούγγρου και εγγονό ενός Έλληνα.
Από τα πρώτα πράγματα που έκανε ως Πρόεδρος ήταν να δώσει αύξηση στον εαυτό του: ο μηνιαίος μισθός έγινε από 101.000 ευρώ σε 240.000 ευρώ, για να ‘συντονιστεί’ με αυτούς των ομόλογων του στην υπόλοιπη Ευρώπη.
“Χάσου σκουπίδι”
Το 2008, σε επίσκεψη του σόου αγροτικών προϊόντων εκνευρίστηκε όταν κάποιος αρνήθηκε να ανταλλάξει χειραψία μαζί του και του είπε “χάσου, σκουπίδι”. Την ίδια χρονιά ‘τόνωσε’ το status του celebrity που πάντα ‘έτρεφε’ (χαρακτηριστικά, η προεδρία του είχε ήδη ονοματιστεί ως ‘bling bling’), μέσω του γάμου του με την Κάρλα Μπρούνι. Ήταν η τρίτη φορά που αντάλλαζε όρκους αιώνιας πίστης. Από τον πρώτο γάμο είχε αποκτήσει ένα γιο, από το δεύτερο άλλους δύο και με την Μπρούνι την Τζούλια (γεννήθηκε το 2012).
To 2010, στην πρώτη επίσκεψη Γάλλου προέδρου στη Ρουάντα παραδέχθηκε πως η Γαλλία και η διεθνής κοινότητα έκαναν ‘λάθη’ στη γενοκτονία της χώρας το 1994, όταν σφαγιάστηκαν και βιάστηκαν σχεδόν 1.000.000 άνθρωποι, κυρίως μέλη της φυλής Τούτσι, από ομοεθνείς που άνηκαν στη φυλή Χούτου. Αποδείχθηκε πως τα μέλη του ΟΗΕ ήταν ενήμερα και είχαν αποτύχει να την αποτρέψουν.
Σημείωση: Η Ρουάντα είχε διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις με τη Γαλλία το 2006, μετά τις κατηγορίες ενός Γάλλου δικαστή, σύμφωνα με τις οποίες ο Πολ Καγκάμε (πρόεδρος της χώρας από το 2000 -επελέγη πανηγυρικά στις πρώτες δημοκρατικές εκλογές του 2003 με ποσοστό 95.5%) είχε εμπλοκή στην κατάρριψη του αεροπλάνου στο οποίο επέβαινε ο τότε πρόεδρος Ζουβενάλ Χαμπιαριμάνα. Γεγονός που έγινε η αφορμή για να ξεσπάσει ο εμφύλιος.
Έμεινε στα Ηλύσια Πεδία έως το 2012. Μεταξύ όσων έκανε ως πρόεδρος ήταν να προωθήσει μέτρα για τον περιορισμό της παράνομης μετανάστευσης. Στη λίστα ήταν και η μαζικές απελάσεις των Ρομά. Διόρισε το Σοσιαλιστή Μπερνάρν Κουνέρ, ως Υπουργό Εξωτερικών και την Ρασίντα Ντάτι, ως Υπουργό Δικαιοσύνης. Ήταν η πρώτη υπουργός με καταγωγή από τη Βόρειο Αφρική. Την ίδια ώρα, προώθησε μέτρα για τη μείωση της ανεργίας στους νέους και ‘κέρδισε’ όσους πίστευαν στη γαλλική ιδέα της ισότητας. Προς το τέλος της προεδρίας του, η ανεργία είχε φτάσει στο πικ της τελευταίας δωδεκαετίας, η ηλικία συνταξιοδότησης αυξήθηκε κατά δυο χρόνια (62), ενώ χαλάρωσε το αυστηρό 35ωρο εργασίας την εβδομάδα, αναμόρφωσε τα πανεπιστήμια και άλλαξε το φορολογικό σύστημα ώστε να ενθαρρύνει τις υπερωρίες και την ιδιοκτησία κατοικίας.
Ενόσω γίνονταν αυτά εντός συνόρων, εκτός αυτών -και ως πρόεδρος ευρωπαϊκής δημοκρατίας- ήταν στην πρώτη γραμμή των όσων έκανε η Ευρώπη για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης του 2008 και μεταξύ όσων καθιέρωσαν τη σύνοδο κορυφής G20, δηλαδή των ισχυρότερων οικονομιών του πλανήτη.
“Καλή τύχη Γαλλία, δεν έχω καμία πικρία και καμία λύπη”
Το πόσο καλά ή όχι έκανε τη δουλειά του ως Πρόεδρος, φάνηκε το 2012 όταν ένας υποψήφιος των Σοσιαλιστών, ο Φρανσουά Ολάν προτιμήθηκε από το λαό. Ήταν ο πρώτος μη δεξιός Πρόεδρος, έπειτα από 18 χρόνια. Η διαφορά τους ήταν 3.2%.
Μετά την ήττα του, ενημέρωσε πως αποχωρεί από τη δημόσια ζωή. Το έκανε μεν, αλλά για δυο χρόνια δε, καθώς το 2014 επανεξελέγη ως ηγέτης του κόμματος του. Το 2016, στη συμπλήρωση 40 χρόνων παρουσίας του στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας, οι δικοί του άνθρωποι (το κόμμα του) δεν τον προτίμησαν στους προκριματικούς, για το χρίσμα της γαλλικής δεξιάς. Για την ακρίβεια, έλαβε μόνο το 20.6% των ψήφων, με τον πρώτο Φρανσουά Φιγιόν να παίρνει το 44.1% και τον Αλάν Ζιπέ το 28.6%. Αργότερα αποκαλύφθηκε πως αριστεροί είχαν πληρώσει τη συνδρομή που τους έδινε το δικαίωμα στη ψήφο. Το ίδιο βράδυ είπε το περίφημο “Καλή τύχη Γαλλία, δεν έχω καμία πικρία και καμία λύπη”, όπως ανακοίνωνε την αποχώρηση του από την πολιτική ζωή “γιατί ήλθε η ώρα να αφοσιωθώ σε πάθη πιο ιδιωτικά και λιγότερο δημόσια”. Είχε πει και ότι θα ψηφίσει τον Φιγιόν.
Ως πρώην Δήμαρχος και πρώην πρόεδρος δικαιούνται σχετικές συντάξεις (συν της κοινοβουλευτικής). Δεν κράτησε το ‘αποχωρώ’ ούτε αυτήν τη φορά, καθώς όπως αποδείχθηκε προετοιμαζόταν για τις εκλογές του 2021. Μάλλον δεν συνεχίζονται πια, αυτές οι ενέργειες.