Εάν μπορούν ΗΠΑ και Κίνα, μπορούν Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ

Η πρόσφατη διάσκεψη για την κλιματική αλλαγή, που φιλοξένησε διαδικτυακά ο Τζο Μπάιντεν, αποτελεί μια σημαντική καμπή στην αντιμετώπιση του ζητήματος. Η διεξαγωγή της και πολλά από αυτά που ειπώθηκαν επιβεβαιώνουν ότι ο πλανήτης ξυπνάει και πως η Αμερική επιστρέφει σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο άμεσος διορισμός ως προεδρικού απεσταλμένου για την κλιματική αλλαγή ενός ανθρώπου με διεθνές εκτόπισμα, του πρώην γερουσιαστή, υποψήφιου προέδρου και υπουργού Εξωτερικών Τζον Κέρι, ο οποίος γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα καθώς ως υπουργός Εξωτερικών του Μπαράκ Ομπάμα είχε διαχειριστεί εκ μέρους των ΗΠΑ την πορεία προς τη Συνθήκη των Παρισίων το 2015, εκπέμπει το μήνυμα ότι δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο.

Ταυτόχρονα, ο Τζο Μπάιντεν διεμήνυσε ότι, παρά τις πολλές διαφορές που έχουν οι ΗΠΑ με συγκεκριμένες χώρες –πρωτίστως την Κίνα και τη Ρωσία –, η απειλή για το ανθρώπινο είδος, και όχι μόνο, είναι τόσο μεγάλη, που δεν αφήνει περιθώρια για απορρίψεις και διαχωρισμούς. Με απλά λόγια, σε αυτή τη μάχη είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα. Ηταν επίσης σημαντική η δέσμευση του Μπάιντεν για δραστική μείωση των αερίων του θερμοκηπίου κατά 50% έως το 2030, όπως και ο στόχος του το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας των ΗΠΑ να λειτουργεί έως το 2035 μόνο με καθαρές πηγές, όπως η ηλιακή και η αιολική ενέργεια.

Η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, που συμμετέχει τόσο δυσανάλογα στην επιβάρυνση του περιβάλλοντος, οφείλει να πρωταγωνιστεί και να αναλαμβάνει το κόστος που της αναλογεί, τολμώντας την υιοθέτηση δύσκολων μέτρων, κάποια εκ των οποίων μπορεί βραχυπρόθεσμα να έχουν κόστος, όμως μακροπρόθεσμα τα οφέλη θα είναι τεράστια.

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, επιδεικνύει ευαισθησία και κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Ο πρωθυπουργός τολμά την απολιγνιτοποίηση, παρά τις επικρίσεις όχι μόνο από συνδικαλιστές και πολιτικούς αντιπάλους, αλλά και από κάποιους σοβαρούς ανθρώπους που προβάλλουν ως επιχείρημα ότι θα αυξηθεί η ενεργειακή εξάρτηση από τρίτες χώρες.

Το πολύ θετικό και ελπιδοφόρο είναι ότι πλέον η ευαισθησία για το περιβάλλον δεν προέρχεται μόνο από μερικούς ακραίους, περιθωριακούς, ονειροπόλους, αλλά έχει περάσει στα παραδοσιακά κόμματα και μάλιστα σε σημαντικό βαθμό και στα συντηρητικά, όπου παλαιότερα δεν υπήρχε η ίδια ευαισθησία.

Δεν χρειάζεται να πάει κανείς πολύ μακριά για να το διαπιστώσει. Η Ελλάδα αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση όπου ένα κεντροδεξιό κόμμα υιοθετεί πρωτοποριακές πολιτικές κατά της κλιματικής αλλαγής –φυσικά, δεν σκέπτονται όλα τα στελέχη του το ίδιο προοδευτικά– και αυτό αναγνωρίζεται ευρύτερα στην Ευρώπη. Το επόμενο στοίχημα είναι η υιοθέτηση του κλιματικού νόμου, τον οποίο έχει ανάγκη ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Ελπίζεται ότι οι αρμόδιοι επιστήμονες σε συνεργασία με την κυβέρνηση, αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, θα καταλήξουν στις αναγκαίες συγκλίσεις.

Εάν η Αμερική μπορεί να αναζητεί κοινό τόπο με την Κίνα για τον πλανήτη, σίγουρα μπορούν να το κάνουν η Νέα Δημοκρατία με το ΚΙΝΑΛ και τον ΣΥΡΙΖΑ, ίσως και με άλλες δυνάμεις, για την Ελλάδα.

Πηγή άρθρου: www.kathimerini.gr